Kilise onayı ile gerçekleşen boşanmalarda Almanya'nın o dönemlerde uyguladığı farklı bir yol vardı: boşanma düellosu. Orta Çağ Almanya'sı, boşanmaya yeni bir boyut getirmişti. 1467'de Alman eskrim ustası Hans Talhoffer, yazdığı savaş kılavuzu olan Dövüş Kitabı'nda bu boşanma türünü de betimleyerek anlatmış.
Dövüş stratejilerinin anlatıldığı bir kitapta böylesi bilgilerin yer almasının şaşırtıcılığı bir kenara, kadın ve erkeğin eşit şekilde birbirleriyle adeta "savaşması" gayet normal karşılanmış görünüyor.
Bu düellolar aslında boşanmanın anlaşmazlıkla sonuçlanmasında uygulanan bir yöntemdi. Geçerli bir neden olmadığı müddetçe boşanmanın da uygun görülmediği biliniyor. Taraflardan ikisi de suçlarını kabul etmedikleri zaman böyle bir çözüm yolu geliştirilmiş. Düelloyu kazanan taraf, duruşmayı da kazanıyor.
Orta Çağ boyunca uygulanan bu yöntem, çağ bitene kadar varlığını korumuş. Fakat verilen bilgilerden hareketle Rönesans boyunca hukuk teorilerinin bir parçası olmaya da devam etmiştir.
Bunun sebebi, yargıçların aslında kralın uzantısı olarak görev yapıyor olmasıdır. Bu yüzden sanıklar, bizzat hükümdarla karşı karşıya geliyordu. Dolayısıyla pek de adil görünmeyen bu sistemde işler 'adil' bir şekilde yürüsün diye dövüş yoluyla yargılanma gerekli görülmüş.
Görsellerden görüleceği gibi erkek, bir eli bağlı bir şekilde diğer elinde sopa varken çukura koyuluyor. Erkek bu çukurun içinde savaşabilirken kadın dilediği gibi çukurun etrafında dolaşma hakkına sahip. Erkeğin kolundan destek alması veya çıkmaya yeltenmesi ise teslimiyetiyle sonuçlandırılıyordu.
Düello kararından sonra yargıçlar kadın ve erkeğe mücadeleye hazırlanmaları için 1 ay süre tanıyordu. Bu süre, hazırlık için gibi görünebilir. Ancak daha çok eşlerin 1 ay içinde anlaşmazlıklarını giderebilmeleri için tanınan bir süreydi.
Fazlasıyla adil gibi görülen bu boşanma düellosu, müdahale edilmediğinde ölümle sonuçlanıyordu.
Kaynak: Ancient Origins, Kenneth L. Hodges'ın notları